ağır allah ana anası anasını anasının ancaq arvad baxdı başa başını bayaqdan belə bəlkə bil bircə bütün dedi dedim deyəsən dəfə dilbər düz elə elədi evə əmrah əslində əvvəl gecə gələn gəlib görünür gözünü gün günü heç hələ həmin hərdən hiss idi il indi kəndə kəndin kişi kişinin qabağında qədər qəflətən qız qulam lap mən məndən mənə məni mənim məsmə ndi necə nə nədi nəsə niyə oğlunun oğul ona onu onun ötrü öz özü özünə özünü səlim sən sənə səni sənin səs səsi sonra söz surxay şey tez təkcə uşaq üzünü vaxt var yaqub yazıq yenə yəqin yox yoxudu yusif