adam ağ ağır allah arvad aşağı baxdı balaca başa başına başını belə bəlkə bəs bil bircə biri bizim bundan bütün dayı dedi dedim deyə dəfə düşdü düz elçin elə elədi əlini ənvər gecə geri gəldi gəlib gözləri gözlərini gün heç hə hələ hiss hökmdar hökmdarın xacə xəstə idi indi kişi qara qədər qoca qoydu lap mahmud mən mənə məni mənim necə neçə nə niyə olan oldu olsun on ona onu onun öz özü özünü sarı səbzəli sən sənə sənin səsi son sonra soruşdu stolun şey temir tez uzun üstündə üstünə vaxt var vardı yaxşı yalnız yanında yenə yəqin yox zülfüqar