Ramiz Rövşən – Şeirlər

adama ağ ağlayın allah allahdan aparır aşağı atam baxma baş batır belədi bəlkə bi bilmir birdən biz bizi boğulur böyüyür çətin çıxır çirklənir damla darıxır dən dərdi divar doğsa dünya dünyanın əcəl əlimin ən gecə gedəcək gedək gəlir gəmi görəsən göz gün hamı heç kəpənəyi kim kimisi kimlərin kiri küçə qadın qaldı qara qatar qırpımında qoyun quş quşlar quşu mən mənə məni min neylədiniz nə nədi olacaq olmaq olmayan olub ovcunda ölmək öz özünü paltarlı salacaq sevdim səhər sən səni son sonra suya şeymiş şəhər şirin tanış tanıyır üzündə üzünə var varsa yarı yavaş yenə yerə yıxılır yox yuxuda yumruğumu