Ramiz Rövşən – Şeirlər

adama ağ ağlayın allah allahdan aparır aşağı atam baxma baş batır belədi bəlkə bi bilmir bircə birdən bizi boğulur boyu böyüyür çətin çıxır çirklənir damla darıxır dən dərdi divar doğsa dünya dünyanın əcəl əlimin ən gecə gedəcək gedək gəlir gəmi görən görəsən göz gün hamı heç kəpənəyi kimisi kimlərin kiri küçə qadın qaldı qara qatar qələm qırpımında qoyun quş quşlar quşu mənə məni min neylədiniz nədi olacaq olmaq olmayan olub orda ovcunda ölmək öz özünü paltarlı salacaq sevdim səhər səni son sonra suya şeymiş şəhər şirin tanış tanıyır üzündə üzünə var varsa yarı yaşları yavaş yenə yerə yıxılır yuxuda yumruğumu