Payıza baxıram

adam adamlar ağac ağır ah alıb allah altında aman bax baş başqa belə bəs bi birdən biri bizi bizim boş burda buynuz bütün çiçək dağ dalınca daş deyil dərdi durub dünya dünyanın eh eləbil ey əl ən gedim gedir getdi gəlib gəlir gərək görəsən görüm göz gül gün hansı hara haray heç heyf həmin içində idi könlüm qalan qalıb qar qara qədər qızıl qoy lap məni mənim min ndi olan olar olmaz olsun olub olur ömür öz payız sevgi səni sənin son sonra söz şirin tək torpaq ümid ürəyim vaxt vallah var yaman yanında yarpaq yaşıl yer yeri yoxdur yol