Məsihi Rüknəddin Məsud Nizaməddin Əli oğlu – Vərqa və Gülşa

açdı aldı anda anın ani aradə bin biri birinə bizə can cəm çü çün dedi degil dəxi dərdi didə dil dur durub durur düşdü düşmən edə edüb etdi etmə ey eylə eylədi ələ gecə gəh gəl gər gördü göz gülşa gün xəbərdar içün idi kim qəm qəmu qıldı qılub lə ləşkər mə mən mənə məni məsihi min necə nə nədür ni ol olan oldu olmuş olsa olub olur ona öz pəs rahi rəf rəhi ruyi saldı sayə sən səndin sənə söz şah şahi şəh tə təriqi var verdi verə vərqa yar yarə yari yerə yetdi yetişdi yox yüz zahir zəmanə