Məhəmməd Füzuli Heyrət, ey büt...

ah aləmdə aşiq atəşi bilir bilməz böyük büt can deyil dəm dərd dərdi dil dili dünya edən edər edib eşq et etdi etdin etmə etməz ey eylə eylər əcəb əhli əl fələk füzuli füzulinin gah gəm gər gör gördüm görüb göz gözəl gül gün heyret hicran hiç içrə idi ikən imiş insan izhar kim könlüm könül qalmadı qan qeyri qıl ləhzə ləli mana mehemmed mən mənə məni mənim min nə nəzər ol olan oldu olmaz olmuş olsa olur ona ondan onu onun öz pərişan rəhm sana sən səndən sənə səni sənin sərvi sübh tək tərki var yar yox yüz zaman