Əlisəmid Kür – Şeirlər

ağ ağaclar ağır ağüzlü alışmaq alnından ana bax barmaqlarım barmaqlarımı beləcə bi bilmirəm birinin boyda boyu cibimdə çap çevirsəm çıxmazdı çiçək dəniz doğulduğum dost dönüb düşən düşündüm edilmiş əlim ən gecələr gedərlər göndərəcəkdim gözləyir gün günəşi günün hayana heç itələyə keçir keçirəm kölgəsinə küləyə kürəyimi qalan qaranlıqdan qədər qəzetdə qovan məni mənim ndi nə olmağa otağa ovcuna ömrünü öpürəm öyrəşmək payıza sarala saralan sevgi səhər sən sənə sənin səsinə siqaret son sonra sürtə şei şeirlərimi şeyə şığı töküləcək tutsam tüstülü tüstüsündən ulduzun uzaq ürəyim üstə üz üzlü varağa yaxın yan yana yarpaqlar yaşara yaşım yatandan yatır yerə yetmir yoldaş yoza