Dövrün dəyirmanı

ağ ağır alıb altında azad baba bax baş başqa belə bəlkə bəs bil birdən biz bizə bizi burda bütün daş daşı deyəsən deyil deyir dəyirman dəyirmanı dövrün durub dünya dünyanın düşdü elə ey ən gecə gedir gəldi gəlib gəlir gör görüm göz gül gün hara heç heyf hə hələ həmin həzrət içində idi indi kim qaldı qalıb qar qara qədər qoy lap lələ mən mənə məni mənim min musa ndi necə nə ol olacaq olan olar oldu olsun olub ona onu onun öz sən sənə səni sənin sonra söz təzə torpaq üstə vaxt var yaqub yaman yenə yox yol zaman